Polskie dwory

Dwór zbudowany został w dwudziestoleciu międzywojennym, prawdopodobnie z wykorzystaniem murów budowli stojącej tu wcześniej, która powstała w pierwszej połowie XIX w. Pierwszym właścicielem posiadłości najprawdopodobniej był Ostrzewicz, to z tego okresu pochodzi część dwukondygnacyjna. Na przełomie XIX i XX stulecia wzniesiona została część jednokondygnacyjna. Następnie dworek często zmieniał właścicieli byli nimi kolejno : Lilpop i Staroruski, po 1920 roku zakupił go Korc, który dysponował dobrami przez sześć lat, a później odsprzedał je spółce akcyjnej. Dobudował on do istniejącego założenia inny w charakterze dwór, którego oś była prostopadła do osi pierwszego pałacu. Odwrócił tym samym cały układ zabudowy i parku oraz wyznaczył nową główną oś założenia. Gospodarzem został wówczas jeden z właścicieli spółki, Krzyżanowski i gospodarował nim do drugiej wojny światowej. Przez kilkanaście lat po wojnie w dworze były mieszkania. W roku 1952 lokatorzy zostali wykwaterowani, a w budynku urządzono Ośrodek Zdrowia. Obecnie obiekt stanowi własność osoby prywatnej i niestety powoli popada w ruinę. Powybijane okna zastępują deski, w wielu miejscach widoczny jest odpadający tynk. Dworek skomponowany jest w charakterze tzw. „stylu dworkowego”, ze znaczną przewagą elementów klasycystycznych. Składa się on z dwóch części pochodzących z różnych okresów: prostokątnego fragmentu parterowego i ustawionej do niego prostopadle części piętrowej, również prostokątnej, dobudowanej w 1928 roku. Pierwsza z nich jest siedmioosiowa z trójosiową partią środkową zwieńczoną trójkątnym szczytem dodatkowo poprzedzona portykiem opartym na czterech pękatych kolumnach toskańskich, które podtrzymują taras na pierwszym piętrze. Ma ona charakter typowego dworu ziemiańskiego. Podpiwniczone i piętrowe skrzydło, ustawione prostopadle do niej , jest pięcioosiowe i wyróżnia się płytkimi ryzalitami, które wieńczą trójkątne szczyty w obydwu elewacjach wzdłużnych. Budynek posiada boniowane naroża. Całość pokryta jest czterospadowym dachem, posiadającym niewielkie nachylenie, który w części parterowej przerwany jest wysoką facjatą. Obie części połączone są dodatkowo murowanym, parterowym łącznikiem, posiadającym w ścianach bocznych duże arkadowe okna. Otwory okienne całego budynku obiegają gładkie opaski pasowe. Drzwi wejściowe ujmują dwa owalne okna. Wystawkę dachową z drzwiami balkonowymi i dwoma otworami okiennymi wieńczy gzyms uskokowy i gzymsowy fronton z półkolistym okienkiem umieszczonym centralnie. W bocznych połaciach dachu znajdują się lukarny z zamkniętymi półkoliście oknami. Cały budynek opięty jest masywnym, uskokowym gzymsem wieńczącym. Ponad nim obiekt obiega gładki pas attykowy zwieńczony skromnym gzymsem. Całość założona jest na planie prostokąta, z sienią centralną na osi. Posiada dwutraktowy układ pomieszczeń, a w traktach występują połączenia amfiladowe. W trakcie ogrodowym znajduje się reprezentacyjny salon na planie prostokąta. Po zakończeniu II wojny światowej, adaptując pałac do nowych funkcji zmieniono układ wnętrz. według notatki ze strony http://www.sochaczew.pl/home/www/1607?title=Zabytki&filterId=3&tabId=58&pid=1607&sochaczew
zdjęcia luty 2016 r.